Küçük bir kızken düşlediğim belki izlediğim filmlerden belki komşu teyzelerin anlattığı hikayelerden çıkardığım bir sonuçla bana dünyanın en yakışıklı erkeğinin ,dünyanın en romantik evlenme teklifiyle geleceğini ve benim “evet evet” diye bağırıp dünyanın en güzel düğününü yapacağımı düşlerdim. Tabii sonrası da “sonsuza kadar mutlu yaşadılar” la bitecek bir masalda…..zaman geçti , ben büyüdüm….
İsteklerim değişmeye, arzularım farklılaşmaya başladı…katılaştım zamanla hayata dair…ya da katılaşmaya çalışıp çevreye” sertim ben sert kimse dokunamaz bana” yı yaymaya çalıştım… bugün 29 yaşımdayım…üst düzey kariyerim, altımda son model arabam, cebimde param, çeşit çeşit kıyafetler,aksesuarlar,parfümler,ayakkabılar….oysa ki simsiyah saçlarıma aklar çoktan düşmeye başladı…olduğum kilomdan 20kg fazlam oldu…sağlık sorunları başlamaya başladı….tek tek azalmaya başladı ailem…ve ben hala bugün tek başıma savaşmaya çalışırken hayatla yeni yeni fark ediyorum ki aslında hiç değişmemiş küçük bir kızken düşlediğim hayallerim…dün gece yatağımda ağladım…evlenmek ve çocuğumu kucağıma almak istiyorum…ama ben yapmamalıyım…hadi evlenelim artık dememeliyim sevgilime…o istemeli benimle bir hayat kurmayı…çocuklarımızın olmasını…bu hayatın yükünü benimle paylaşmayı…ben gece yatağımda ağlamamalıyım…romantik bir evlilik teklifi tek istediğim…çocuklarıma “babanız bana böyle evlilik teklif etti “diyebilmeliyim…ben çok istiyordum…ben istedim o da tamam dedi değil…drama queen lik yapmak istemiyorum ama ben tekrar küçük bir kız olmak istiyorum…..
Ah babam keşke yanımda olsan…keşke beni yine küçük kızın yapsan….
Seni o kadar çok özledim ki….
11-03-2008
istanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder