bir varmış,bir yokmuş

gün geceye döndüğünde
bir kız çocuğu ağlar karanlıklarda
korkmuş,ıslanmış bir kedi yavrusu gibi çıkartmış tırnaklarını hayata...
kedi gibi kendi yaralarımı yalıyorum yazmış bir yerlere..
lafı sadece anlayanlara...
ama kimse anlamamış o kızı
kalmış karanlıklarda
ağlamış cok yalvarmış zamanında
her şeyi yok saymış
gurur,onur,haysiyet
bunlar için yaşarmış ama yine de yok saymış mutlu olmak adına...
olmamış...
yine de mutlu olamamış...
bir gün ölsem diye düşünürmüş hep
bir garip anacığı olmasaymış...
ölsem acaba üzülüp pişman olur mu beni üzenler?
yok yine de yapmazmış
o kızcağız dayanırmış
hayatta tek tabanca savaşsa da dayanırmış
onun her şeyden öte tutması gereken bir garip anacığı varmış...
oysa ki bu kız onları çok sevmişmiş.....
bir varmış,bir yokmuş......