Mahzenlerin kör karanlığında kayboluyorum.Gettoda bir çocuk ağlıyor ve ben dokunuyorum ona.Kapris büyülü cüceler karton insanlarla dans ediyor ve gülüşlerle ağlıyorum bunlara.Dantel sevdalar hala çok uzaklarda,patikalar sonunda yaşıyor. Gün ışımak üzere bağırıyor kara geceye :
DEFOL!!
Benim gibi.
onurcuk'98
08.temmuz.98 çarşamba ya da perşembe
04:45
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder